دنیایی پر از خالی ها .. !

بر تصوراتش قدم می نهاد.

بر چمنزاری که سبز نبود ..

باد بر صورت نحیفش دست میکشید.

بادی که نسیمی نبود ..

حتی در تصوراتش هم دنیایش از آن خودش نبود ، 

اگرم بود ، پس چرا چنین با دنیای واقعی تفاوتی نداشت؟ حس درد و ناراحتی حتی در دنیای تصوارتش هم حس میشد

دنیایش پر بود از خالی ها !

جای خالی یک هم دم

جای خالی دوستی که فقط او براش یک دوست نباشد

جای خالی افکارش

جای خالی حس های خوب و زندگی بخش

و جاهای خالی دیگر ..

طفلی حتی حسابشانهم دیگر دستش نبود 

با این حال گاه پر بود از حس زندگی ، نمیدانم این جون و قدرت برای ادامه دادن را از کجا می آورد.

ولی من میدانم ...

میدانم که در ذهنش چه ها میگذرد ..

سختی تحمل این بار حتی قابل بیان نیست ، گویا کلمات هم به او پشت کرده اند

اما او همچنان زنده است

نمیدانم چطور ..

زندگیش اش عجیب ، عجیب است !

نمیدانم چرا

اما دوست دارم روزی او را ببینم ، که بر فراز قله های زندگی با اقدار ایستاده و جایگاهش از همیشه والا تر است ، روزی که به همه ی خالی های زندگی اش رو میکند و آن ها شرمنده در حضورش شاهد جایگاهی که با وجود عذاب های آن ها به دست آورده است ..

و چه شیرین است ، لحظه لحظه آن روز ...